Mauna Loa Wetenskap & Wonder

Aan die einde van Maart 2011 het die wêreldbekende klimaatfotograaf Gary Braasch die besoek aan die Mauna Loa Sterrewag op Hawaii. Dit het nie lank geduur voordat Braasch met 'n pragtige stel beelde en insiggewende kommentaar wegkom nie. Kyk na sy fotoloog, gepos hieronder met toestemming. (Of gaan oor na Gary Braasch se WorldViewofGlobalWarming.org om syne te sien Mauna Loa wetenskapfoto's en ander klimaatverandering foto's van regoor die wêreld.) Dit is soos om 'n persoonlike toer te neem deur die wêreldberoemde sterrewag en die atmosferiese wetenskap wat 24-7 naby die top van die berg, 3.4 kilometer bo seespieël, plaasvind.

Die volgende word gereposteer vanaf WorldViewOfGlobalWarming.org met toestemming.

April 2011

Kweekhuisgasse styg teen rekordkoers in 2010 tot die hoogste ooit aangeteken.

Verslag van Mauna Loa Sterrewag, Hawaii

Snags by die NOAA atmosferiese en ruimtewaarneming aan die boonste flanke van Mauna Loa, Hawaii, loop 'n besoeker langs wandelgange tussen installasies. Dit is NOAAis die belangrikste plek vir direkte metings van baie komponente van die lug, die son en die heelal, insluitend die hoeveelheid koolstofdioksied in die atmosfeer. Lug word op 'n 27 meter toring (links) versamel en daarvoor ontleed CO2 inhoud. CO2 alleen is verantwoordelik vir 63 persent van die opwarming toe te skryf aan alle kweekhuisgasse. Aan die regterkant word 'n kragtige laserstraal gebruik om aërosols in die lug tot 45 km in die stratosfeer te meet.

Oorsig van NOAA's atmosferiese en ruimtewaarneming, op 3400 meter op die noordoostelike flank van Mauna Loa vulkaan in Hawaii. Die sterrewag bestaan ​​uit 10-geboue waaruit tot 250 verskillende atmosferiese parameters gemeet word. Meting van koolstofdioksied op hierdie plek, begin in 1958 op versoek van Charles David Keeling van Scripps Oceanographic Institution, het die langste aaneenlopende rekord van atmosferies geskep CO2 konsentrasies in die wêreld beskikbaar. Die gevolglike "Keeling Curve" wat die jaarlikse seisoenale skommeling in CO2 en die stygende stygingstempo van jaar tot jaar het sentraal geword in die begrip van aardverwarming. Gemiddeld jaarliks CO2 konsentrasies hier gestyg het vanaf 315.98 dele per miljoen (ppm) in 1959 tot 389.8 ppm in 2010 - 'n gemiddelde groeitempo van 1.4 ppm per jaar. Maar NOAADie sentrum vir koolstofdioksiedinligtingontleding (CDIAC) het berig dat die gemiddelde CO2 konsentrasie by Mauna Loa in 2010 het 2.39 toegeneem ppm in die vorige jaar. Mauna Loa is slegs een van die terreine waaraan koolstofdioksied gemeet word, en CDIAC het bereken dat die wêreldwye gemiddelde toename van 2009 tot 2010 selfs meer was - 2.76 ppm - die grootste sedert 1998 en die tweede grootste toename sedert die begin van rekords. Teen hierdie tempo is die 400 ppm word binne minder as vier jaar bereik.

Ons is reeds op 'n kontinuum van gevolge van klimaatsverandering: gletsers smelt, seevlak styg, habitatte beweeg, spesies word uitgestoot na uitwissing en miljoene mense word deur ernstige weersomstandighede betrap. Wetenskaplikes wat die Verenigde Nasies aanbeveel dat die wêreld moet optree om die land te behou CO2 vlakke onder 400-450 ppm om nog onomkeerbare en rampspoedige gevolge vir klimaatsverandering te voorkom.

Lug word deurlopend naby die bokant van 'n 40 m-toring (en 'n paar korter torings) versamel en daarvoor ontleed CO2 inhoud elke minuut deur albei Scripps Oceanografiese Instituut en NOAA. Die akkuraatheid van lesings word getoets deur periodieke bekende hoeveelhede van CO2 in standaardlaks in die laboratorium gehou word. Uitslae word uurliks ​​bereken deur NOAA. Wêreldwye dekking en vergelyking word deur soortgelyke metings by drie ander groot sterrewagte en honderde grond-, lug-, ballon- en toring verseker. CO2 metings. Toerusting in die nabygeleë koepel op hierdie foto meet die dikte van die osoonlaag - 'n belangrike beskerming teen ultravioletstraling en onderhewig aan 'n suksesvolle internasionale ooreenkoms om chemikalieë te beperk wat die osoon uitput. Hierdie ooreenkoms, die Montreal Protocol, is 'n model van internasionale samewerking vir die algemene voordeel wat die onderhandelinge oor die VN-raamwerkkonvensie oor klimaatsverandering beïnvloed.

Toe Gary Braasch die Mauna Loa NOAA sterrewag aan die einde van Maart 2011, die CO2 konsentrasie is gemeet aan meer as 392 dele per miljoen (ppm) - byna 3 ppm hoër as in Desember 2010 en 112 ppm (40 persent) hoër as die vlak wat voor die Industriële Revolusie geheers het (ongeveer 280 ppm). Die verbranding van fossielbrandstowwe wat rondom 1750 begin het en word beskou as die grootste gemete bron van die toevoeging CO2, word wêreldwyd onverpoos voortgesit. Uit duisende studies en waarnemings is wetenskaplikes baie seker dat hierdie kweekhuisgas, met bydraes van metaan en verskeie ander gasse, die atmosfeer toenemend verhit namate die atmosferiese konsentrasies steeds hoër word. Analise van die wêreld se gemiddelde oppervlaktemperature deur NASA en NOAA bevestig dat die aarde opwarm: 2010 was die warmste jaar wat ooit gemeet is sedert die 1880's, effens warmer as 2005, en 1.13 ° F warmer as die gemiddelde van die 20ste eeu. Gegewe die enorme volume van die Aarde se atmosfeer, die baie stadige tempo van die vorige tye van opwarming (soos aan die einde van die laaste ystydperk) en die veranderinge wat reeds gesien is as gevolg van die opwarming van die afgelope dekades - volgens wetenskaplikes is die huidige temperatuurstyging is ongewoon en baie vinnig. Sien Aarde onder skoot: hoe aardverwarming die wêreld verander vir meer inligting.

'N Reeks waarnemers bo die wolke aan Mauna Loa, Hawaii. Van links na regs: VYSOS-projek van die Universiteit van Hawaii het ten doel om al die belangrikste stervormende streke vir verskillende jong sterre te ondersoek; Solar Dome gaan voort NOAAdie meting van die oordrag van sonlig, die langste deurlopende rekord van hierdie aard; en die University of Hawaii GroundWinds-instrument toets windmeettoerusting wat later op 'n satelliet ontplooi kan word.

Dr. John Barnes, NOAA's Mauna Loa Observatory Station Chief, in die laserradarkamer van die stasie. Hy is hoofondersoeker vir langtermynmonitering van stratosferiese aërosols wat bestaan ​​uit swaelsuur en water wat die aarde verkoel deur die lig van die son weer in die ruimte te reflekteer, wat sonstraling en osoon beïnvloed. Barnes mik een keer per week 'n kragtige, gepulseerde laser in die stratosfeer om klein deeltjies op te lig en 'n vertikale profiel met 'n hoë resolusie te skep van die optiese verstrooiingseienskappe van aërosols, wolke en die molekulêre atmosfeer in die agtergrond. Hierdie tegniek word LIDAR (Light Detection and Rangeing) genoem en meet terugverspreide laserlig vanaf deeltjies en molekules met behulp van vier teleskope wat op die laserstraal op verskillende hoogtes bo die stasie gerig is. Hierdie lesings kan verband hou met die totale hoeveelheid stratosferiese aërosols en die afkoeling wat dit skep. Dr. Barnes hou 'n flitslig aan wat gebruik word om die oorspronklike Ruby-laser te pomp wat stratosferiese aërosols gemeet het vanaf die vroeë 1970's tot 1998. Die nuwe, kragtiger lid is in 1994 in gebruik.

Terwyl die laser 'n groen ligstraal vanuit 'n luik in die dak van die stasie in die stratosfeer skiet, vestig John Barnes hom enkele ure in sy kantoor om die LIDAR-toerusting en die uitlees op sy rekenaarskerm te monitor. Spore wat uit die agterverspreide laserlig wat deur die vier teleskope opgespoor word, geskep word, toon deeltjies en aerosole op kilometers bokant die stasie. Benewens die primêre teiken van stratosferiese aërosols, wat ongeveer 99 persent swaelsuur / waterdruppels is wat deur vulkane geskep word, kan die LIDAR ook troposferiese aërosols opspoor. Barnes het gesê dat daar gedurende hierdie tyd van die jaar stofstorms in China is en dat die verhewe stof en besoedeling oor die Stille Oseaan kan plaasvind. Die aand toe hierdie foto's gemaak is, op 31 Maart 2011, het een van hierdie lae 'n verhoogde piek (rooi spoor) op 5 km in die atmosfeer bokant die sterrewag getoon. 

Een van die duidelikste lug op die planeet gee Mauna Loa sterrewag, op 3400 meter (meer as 11,000 voet), 'n skouspelagtige agtergrond van sterre vir sy metings. Hier kyk Orion uit op die buurland CO2 toring aan die regterkant en die stratosferiese aërosol-opspoor LIDAR laserstraal. Hierdie twee metings hou beide verband met die temperatuur van die atmosfeer: Terwyl CO2 molekules warm die atmosfeer op, die aërosols in die stratosfeer reflekteer sonlig weg van die aarde af, en swaar konsentrasies, soos van ontploffende vulkaniese uitbarstings, kan die aarde afkoel. Mauna Loa Opnames toon duidelik die effek van verhoogde aërosols van die groot uitbarstings van El Chichon (1982) en die berg Pinatubo (1991) en die gevolglike vermindering van die sonstraling vir 'n paar jaar daarna. Die Pinatubo-uitbarsting het die Aarde langer as 'n jaar met ongeveer een graad F. afgekoel. Volgens die atmosfeer van vandag is relatief laag in aërosols in die lug NOAAJohn Barnes, so daar is min bydrae tot die vermindering van die stygende kweekhuisverhitting.

Meer Gary Braasch fotografie:

Mauna Loa Fotoloog: April 2011 nuusbrief  | WorldViewofGlobalWarming.org

Klimaatveranderingfoto's  | WorldViewofGlobalWarming.org

Gary Braasch Photography  | Braasch Fotografie

Gary Braasch Profiel  | GHG-fotograwe

Verwante artikels:

Mauna Loa CO2  |  CO2Now.org

Atmosferiese CO2 Gegewens |  CO2Now.org

PRIVAATSKENNISGEWING:

Fotografie en teks Kopiereg © 2005 - 2011 (en voor) Gary Braasch Alle regte voorbehou. Die gebruik van foto's op enige manier sonder toestemming word deur die Amerikaanse outeursregwetgewing verbied. Fotografie is beskikbaar vir lisensies vir publikasies en ander gebruike. Kontak asseblief Hierdie e-pos adres is teen spambotte beskerm,. Jy het Javascript nodig om dit te kan sien.. Sien meer vanGary Braasch se fotografie hier.

Gary Braasch, Fotograaf Posbus 1465 Portland, OF 97207 VSA USA Cell: 503.860.1228